БЕБАҲО ҚАДРИЯТЛАРМИЗНИ ҚАДРЛАЙЛИК
Ассалому алайкум ҳурматли ўқувчи. Ушбу мақолани очиб ўқиётган бўлсангиз сизга ўз минатдорчилигимизни билдирамиз. Чунки ҳозирги кунларда кўпчилик интернетдаги кўнгилочар сайтларга ёки турли миш-миш тарқатувчи саҳифаларга кириб, аксарият вақтларини ўша ерда ўтказишни хуш кўради. Диний, илмий, маданий, маърифий сайтлардан эса афсуски фойдаланувчилар камроқ.
Фарзанд тарбиясида отанинг ўрни
Одамни ва ундан ўз жуфтини яратиб ва улардан зурриётларни чиқариб, ҳалол ризқ билан ризқлантириб қўйган зотга чексиз ҳамду санолар бўлсин.
МАСЖИД ОДОБЛАРИ
Инсоннинг кундалик ҳаётини гўзал қилиб турувчи амаллардан бири унинг хулқи, одоби, инсонийлик одоб-ахлоқ нормаларига риоя қилмоғидир. Ислом дини турли хил одоб-ахлоқ мужмуаларини ўзида мужассам этган диндир. Бу динда одоб-ахлоқ ибодат даражасига чиқарилгандир. Саломлашиш, муомала, оила, сўзлашиш, ётиш, юриш, овқатланиш, мезбонлик ва меҳмонга бориш, таълим олиш, таълим бериш, тарбиялаш ва ҳаказо одобларнинг барча-барчаси бу муқаддас динда ўз ифодасини топган. Ана шундай одоблар сирасига “Масжид одоблари” ҳам киритилган бўлиб, бу одоб замирида Аллоҳ таолонинг уйи – масжидга ҳурмат-эҳтиром ётади.
ОИЛА МУҚАДДАС
“Оила” сўзини аввал луғат жиҳатидан ўрганадиган бўлсак, у араб тилидаги “авлун”, “айлатун” сўзларидан олинган бўлиб, “таъминлаш”, “боқиш”, “аёлманд” каби маъноларни англатади. Истилоҳда эса “Эр-хотин, улар билан бирга яшовчи кишилар мажмуи, хонадон”, “Бир мақсад, маслак билан бирлашган кўп кишилар, халқлар, мамлакатлар” маъноларида ишлатилади.
ИБРАТ БИЛАН ЯШАШ САОДАТДИР
Бугун Аллоҳ таоло жаннатмисол юртимизга ёғдираётган мўл-кўл неъматлари, энг асосийси 32 миллионли халқимиз заррача ҳадик нима билмасдан хотиржамликда ҳаёт кечираётганлиги ҳақида озгина фикр юритган киши борки қалби олам-олам қувончларга тўлади. Бугунгидек доруломон дамларни кўрган ҳар бир ақли расо инсон Яратганнинг неъматларини кўриб фикр юритиши, атроф-жавонибда бўлаётган ҳолатларга қараб ибрат олиши шубҳасиз. Зеро, муқаддаси динимиз таълимотлари ҳам мулоҳаза ила, ибрат олиб яшашга қаратилгандир.
ВАТАН ҲИМОЯСИ МУҚАДДАС БУРЧ
Мустақиллик – халқимизнинг улкан ютуғидир. Истиқлол - ўз тақдирига эгалик қилиш ҳуқуқи, маънавий қадриятлар ва миллий анъаналарга таяниб яшаш ва юртимиз бойликларидан халқимиз ва Ватанимиз манфаатлари йўлида фойдаланиш имконияти эканлигини бугунги кунда барчамиз англаётган ҳақиқатдир. Истиқлол сабаб миллий ўзлигимиз, миллий қадриятларимиз қайтадан тирилмоқда. Ана шундай юксак қадриятларимиздан бири – Она Ватанга, туғилиб ўсган заминга нисбатан меҳр туйғунинг шаклланишидир.
Ватан ҳимояси олий шараф
Ватанни севиш, уни ҳимоя қилиш муқаддас бурч ва олий шарафдир. Тинч, осуда, обод ва гўзал ватанда истиқомат қилмоқдамиз. Бунинг учун Яратганга қанча шукрлар айтсак оз. Аслида, Ватанга бўлган муҳаббат унинг гўзал ва виқорли тоғлари, шарқироқ сойлари, бой водийлари, сўлим боғлари, шириндан шакар мевалари, шифобахш ўсимликларию, зилол булоқлари учун эмас, балки, ватан севгиси инсоннинг табиатига сингдирилгани, фитратида бор хислатлардан эканлигидандир. Агар ватанга бўлган муҳаббат, ташқи гўзалликлар, қандайдир қулайликлар ёки моддий омилларга боғлиқ бўлганида, боғ-роғ, сой ва анҳорлардан холи чўлу биёбонларда яшаётган саҳро аҳли теп-текис қумликлардан иборат масканларини севмас эдилар.
ВАТАНПАРВАРЛИК УЛУҒ ФАЗИЛАТ
Ҳар қандай эзгу ният, орзу ва мақсаднинг амалга ошириш, аввало, жамиятдаги мустаҳкам тинчлик ва хотиржамликка боғлиқ. Бу барча замонларда ўз исботини топган ҳақиқатдир. Сир эмаски, ҳозир дунёнинг айрим мамлакатларида сиёсий беқарорлик ҳукм сураётган бўлса, бошқа бир юртда террорчилик, наркобизнес каби миллат танламас иллатлар халқаро хавфсизликка таҳдид солмоқда. Бу каби ҳолатлар эса бизнинг тинч ва фаровон ҳаётимизнинг мустаҳкам асоси бўлган истиқлолимизга шукрона қилиш ва уни кўз қорачиғидек асраб-авайлашга ундайди.
Ватан ҳисси
Ватан - бу инсоннинг туғилиб ўсган ери, унинг гўдаклик чоғиданоқ меҳр қўйган ўчоғидир. Уни ҳимоя қилиш, равнақи ва фаровонлиги йўлида хизмат қилиш ҳар бир мусулмонга ҳам фарз, ҳам қарздир. Динимиз Ватанни ҳимоя қилиш барчага баробар буюрилган амал, деб белгилаб қўйган.
Ватанни ҳимоя қилиш буюк саодат, улуғ савоб бўлса, унга хиёнат шу қадар катта гуноҳ, энг олий жиноятдир. Ватан ҳимояси йўлида ухламасдан поспонлик қилган кўз эгаси дўзах оташида куймайди. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан қилинган ривоятда Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:” Икки кўз эгасини дўзах оташи куйдирмайди. Бири Аллоҳдан қўрқиб йиғлаган, иккинчиси Аллоҳ йўлида (Ватани сарҳадларида) пойлоқчилик қилиб ухламаган кишини”, деб марҳамат қилганлар (Термизий ривояти). Ватанга бўлган муҳаббатнинг тақозоларидан бири эса унда қариндош-уруғлар билан алоқани мустаҳкамлаш, мискин ва бева-бечораларига ёрдам қўлини чўзишдан иборатдир. Ҳукамолар айтади: “Учта хислат тирик мавжудотларда топилади. Туя манзили узоқ бўлса ҳам ўз маконига муштоқ бўлади. Қуш иниси қурғоқ жойда бўлса ҳам унга талпинади. Инсон ўзга жойда манфаати кўп бўлса, ҳам ватанига ошиқади”.
Ватан ҳимояси олий саодат
Фарзанду набираларимиз боғча ёки мактабга борар экан, дастлабки кунларданоқ ўзича янги ибораларни ёд олиб, уйга қайтади. Мен кўп эътибор қилганим – аксарият болажонларнинг тилидаги илк калом Ватан мавзуида бўлмоқда. Айтайлик, бугунги беш-олти ёшли болакай «Ўзбекистон Республикасига хизмат қиламан!» деяпти. Бу нимадан далолат?
Ислом динида инсон манфаатларининг ифодаланиши
“Кишиларни ижтимоий ҳимоялаш ва уни кафолатлашнинг кучли, таъсирчан механизми бўлгандагина бозор иқтисодиётига собитқадамлик билан ўтишни таъминлаш, таркибий қайта қуришни амалга ошириш, ижтимоий-сиёсий барқарорликни сақлаган ҳолда ишлаб чиқариш муносабатларини тубдан ислоҳ қилиш мумкин”[1].
ВАТАННИ ҚЎРИҚЛАШ БИЗНИНГ БУРЧИМИЗ
Огоҳмиз, ҳушёрмиз доим, эрта кеч,
Ватанни қўриқлаш бизнинг бурчимиз.
Бир қадам орқага чекинмаймиз ҳеч
