Намоздан кейин жамоавий дуо қилиш масаласи
Намоздан кейин имомнинг қавмга қараб ўтириши, сўнг барчалари жамоат бўлиб зикрлар айтиб, сўнгра қўлларини кўтариб дуо қилишлари, қавмнинг имомнинг дуосига «Омийн, омийн» деб туриши ҳақида саволлар кўп. Авваллари бу масалада ҳеч гап кўтарилмас эди. Аммо кейинги пайтда турли сабабларга кўра саволлар кўпайди.
Аслида бу масала аллақачон ҳал бўлган, муҳаддислар ўз китобларида бу борадаги ҳадисларни ривоят қилган ва фуқаҳолар ўз китобларида уни яхшилаб таҳлил қилиб, ечиб берган эдилар.
Ёшлар тарбиясида ота-она масъулияти
Бугунги ёшларимиз тарбияси ҳақида жуда кўп гапирилади. Чунки тарбия инсон камолоти даврида муҳим ўрин эгаллайди. Кўз қувончи бўладиган фарзанд ўстириш учун ота-она болага эътибор кўрсатиши, нозик ниҳолдек асраб авайлаши, тарбиялаши зарур. Уни барча ёмон иллатлардан ҳимоя қилиб, фақат яхшиликлар ила етаклаб, яхшиликлар билан тарбиялаши керак. Бола ота-она учун бир имтиҳон. Бу синовдан муваффақиятли ўтишнинг бош омили эса болани гўзал ахлоқ эгаси қилиб тарбиялашдир.
Солиҳ амаллар лаззати ва унинг ҳаётимиздаги таъсири
Бизларни исломга ҳидоят қилган, қалбларимизни иймонга очган ва Ўзининг тоатига ёрдам ва илҳом ила муваффақ қилган Аллоҳ таолога ҳамду сано бўлсин.
Раҳмоннинг тоатидан лаззат топганларнинг энг яхшиси, У Зотнинг ҳабиби Муҳаммад Мустафога салоту саломларимиз бўлсин.Аммо баъд:
Сизларни ва ўзимни Аллоҳдан тақво қилишга васият қиламан. Зеро, бу Аллоҳ таолонинг мўъмин бандаларига васиятидир. “Менга тақво қилинг, эй ақл эгалари!” (Бақара 197-оят)
“Китоб ас-савод ал-аъзам” катта жамоа – аҳли сунна вал жамоа эътиқодига оид китоб бўлиб, машҳур олим Ҳаким Самарқандий томонидан ёзилган.
“Китоб ас-савод ал-аъзам” катта жамоа – аҳли сунна вал жамоа эътиқодига оид китоб бўлиб, машҳур олим Ҳаким Самарқандий томонидан ёзилган.
“Ҳизбут таҳрир” – залолатга бошловчи фирқа
“Ҳизбут-таҳрир” партияси Ислом душманлари томондан мусулмон жамиятларини парчалаш учун ташкил этилган диний-сиёсий оқимдир. Раҳнамолари, асосан, ғарб мамлакатларидан паноҳ топувчи бу тоифанинг муассиси Тақиюддин Набаҳоний (1909–1977) бўлиб, у 1948 йили гуруҳга асос солган.
“Ҳизбчилар” ушбу фирқани тузиш гўёки Ислом умматига Қуръони каримнинг “Оли Имрон” сураси, 104-оятининг талаби билан фарз эканлигидан келиб чиқади, деб даъво қилишади. Ваҳоланки, Ислом тарихида Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи васалламдан кейин “хулофои рошидинлар”, умавийлар, аббосийлар ва охирги усмонли халифалар давригача ҳеч бир замонда ушбу оятга амал қилиш мақсадида алоҳида фирқа тузиб, бир кишини унга амир этиб сайлаш ҳақида фикр ўртага ташланмаган.
Салафийлик аслида нима...?
Сўнги йилларда оммавий ахборот воситалари орқали ва кўплаб интернет сайтларида ҳамда баъзи аҳли илмлар орасида салафлар ва салафийлик ҳақида турли хил гап сўзлар тарқалмоқда. Аслида “Салаф” сўзи арабча сўз бўлиб луғатда “аввалгилар”, “аждодлар” ва “аввал яшаб ўтганлар” маъносини билдиради. Истилоҳда эса маълум бир даврга ва маълум бир инсонларга айтилади. Ҳадиси шарифда Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам «Замонни яхшиси менинг замонимдир, сўнг уларга яқин бўлганларнинг замони, сўнг уларга яқин бўлганларнинг замонидир» - деб марҳамат қилганлар.
Муаллим! Мударрис! Мураббий! Бу сўзлар нақадар сермазмундир.
Бу сўзларни эшитганда қалблар, кўнгиллар ёришиб кетади. Зеро, эсимизни таниган илк онларимиздан бошлаб айнан ана шундай зотлар бизнинг қўлимиздан тутиб келмоқда. Бу ҳақда Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари: “Албатта, мен муаллим қилиб юборилганман”, – деганлар (Имом Ибн Можа ривояти). Мана шунинг ўзи ҳам муаллимлик, устозлик қай даражада юксак мартаба эканлигини кўрсатади. Дарҳақиқат, ўзгаларга илму маърифат зиёсини тарқатиш нақадар савоб иш. Бу вазифага мутасадди бўлган кишининг даражаси ҳам мислсиз. Шунинг учун ҳам борлиқдаги ҳамма нарса устознинг ҳаққига дуо қилиб туради. Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам бу ҳақда шундай марҳамат қилганлар: “Албатта, Аллоҳ таоло, Унинг фаришталари, осмонлару ер аҳли, инидаги чумоли, ҳаттоки, денгиздаги балиқ ҳам одамларга яхшиликни таълим берувчига саловот айтадилар” (Имом Термизий ривояти).
УСТОЗ - ҚАЛБ МЕЪМОРИ
Доно халқимизда азалдан “Устоз отадек улуғ” деган пурмаъно ҳикмат бор. Чунки инсоннинг ота-онаси унинг вужудига сабаб бўлса, устоз вужуднинг асоси бўлмиш ақл-идрок, онгу-шуъур ва таълим-тарбия ривожи учун сабабдир. Бир сўз билан айтганда устоз инсон қалбининг меъморидир. Аллоҳ таоло Қуръони каримда:
“У кунда на молу давлат, на бола-чақа фойда бермас. Лекин ( у кунда) Аллоҳ ҳузурига соғлом қалб билан келган кишиларгагина (фойда берур)” (Шуъаро сураси 88-89-оятлар)
ИСЛОМ ДИНИ ВА МИЛЛИЙ ҚАДРИЯТЛАРИМИЗДА УСТОЗЛАРГА МУНОСАБАТ
“Ҳақиқатан ҳам, ҳар бир мурғак болани ўз фарзандидек ардоқлаб, ёш авлод тарбияси учун кўз нури, қалб қўри, бутун борлиғини бахш этадиган ўқитувчи ва мураббийлар том маънода фидоий касб эгаларидир.”[1] Шавкат Мирзиёев.
Дарҳақиқат, устоз-мураббийлар жамият эртанги кунининг бунёдкорларидир. Эл-юртнинг моддий ва маънавий тараққиёти устозларнинг меҳнати ва жамиятнинг уларга нисбатан нечоғлик қадрлашига бевосита боғлиқдир.
ОТА-ОНА ФАРЗАНД ТАРБИЯСИДА МАСЪУЛ ШАХС
Фарзанд Аллоҳ таоло томонидан берилган буюк неъмат бўлиб, ҳар бир ота-она бу неъматни қадрига етиб, ҳаққини адо қилиши зарурдир. Динимизда фарзанд тарбиясига катта аҳамият берилган бўлиб, уни фарзанд ҳатто дунёга келмасдан олдин бошлаш кераклиги бир қанча китобларимизда баён қилинган.
Ривоят: Ибн Сино қишлоқда яшаб, табиблик қилар экан. Кунлардан бир кун шу қишлоқлик бир йигит билан бир қиз турмуш қуришибди. Улар яхши ҳаёт кечиришибди. Орадан тўққиз ойу тўққиз кун, тўққиз соату тўққиз дақиқа ўтгач, фарзанд кўришибди. Бироз вақтдан сўнг, улар бир-бирига маслаҳат қилишибди. Боламизни қандай тарбия қиламиз? Уни шундай тарбия қилайликки, катта бўлганда эл-юртга фойдаси тегадиган чин инсон бўлсин, дебди эри.
