НАМОЗДА "АМИН" ОВОЗ ЧИҚАРИБ ЧИҚАРИБ АЙТИЛАДИМИ?
Ҳозирги кунда авж олган ихтилофли масалаларда ҳанафийларнинг далиллари
Ҳанафий мазҳаби уламолари “Омин”ни жаҳрий айтиш, рукуъга кетиш ва қайтиш вақтида қўлни кўтариш каби масалалар бўйича мухолиф томонларнинг далилларини муҳокама қилиб, уларга раддия берибгина қолмай, ўз ҳукмларини тасдиқлаш учун ҳужжат-далиллар ҳам келтирганлар. Қуйида эътиборингизга улар келтирган далиллардан қисман ҳавола қиламиз:
Ким «Лаа илаҳа иллаллоҳу» деса...
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ким «Лаа илаҳа иллаллоҳу» десаю, қалбида арпа донаси вазнича иймони бўлса, дўзахдан чиқади. Ким «Лаа илаҳа иллаллоҳу» десаю, қалбида буғдой дони вазнича иймони бўлса, дўзахдан чиқади. Ким «Лаа илаҳа иллаллоҳу» десаю, қалбида зарра вазнича иймон бўлса, дўзахдан чиқади», дедилар.
Абу Саъийд:
«Ким шак қилса: «Албатта, Аллоҳ зарра мисқолича зулм қилмас», оятини тиловат қилсин», деди».
Абу Мансур Мотуридийга тош отманг!!!
Аҳл ас-сунна ва-л-жамоада ҳанафийлик, шофиийлик, моликийлик ва ҳанбалийлик каби тўрт мазҳаб мавжуд. Ушбу мазҳабларнинг ақидавий қарашлари мотуридия ва ашъария таълимотларида ўз аксини топган бўлиб, улар замондош олимлар томонидан айни бир даврда, лекин турли ҳудудларда асос солинган калом мактаблари замирида юзага келган. Жумладан, бу ҳақида ҳанафий мазҳабининг таниқли олимларидан Абулхайр Исомуддин Аҳмад ибн Мустофа Тошкўпризода (901-968/1495-1561) “Билгинки, калом илмида Аҳл ас-сунна ва-л-жамоа олимларининг раиси (бошчиси) икки киши бўлиб, уларнинг бири ҳанафий ва иккинчиси шофиийдир. Ҳанафий бу – Абу Мансур Мотуридий ва шофиий эса, бу – Абул-Ҳасан ал-Ашъарий”, – деган.
ТЕЛЕФОНИМИЗ ОДОБЛАРИ
(“Сиз терган рақам хизмат доирасида...”) Ислом – ғоят гўзал дин. Барча замон ва ҳамма маконларга мос. Гўзаллиги шундаки, динимиз ўз таълимотлари билан инсониятнинг бахтли-саодатли яшашини очиқ-ойдин кўрсатиб берган. Шу кўрсатмаларга риоя қилган кишининг қайғуриши у ёқда турсин, ҳатто бир лаҳза бўлса-да, ноқулай вазиятга тушиб қолмаслиги кафолатланган.
#Раддия Тавассул масаласи.
Сохта салафийларнинг таноқузотларидан:
"Уларнинг наздида тавассул катта ширк ва Аллоҳдан бошқага ибодат қилиш ҳисобланади. Улар шу гаплари билан тавассулга янги тақсимлашни ихтиро қиладилар ва бу уларнинг наздида икки қисмдир.
1- Тириклар ва солиҳ амаллар билан тавассул қилиш жоиз.
2- Ўликлар билан тавассул қилиш ширк."
АСЛ ҲАҚИҚАТ
«Аллоҳ таолонинг нозил қилганига хилоф бўлган жаҳолат, ҳавойи-нафс ва бидъатлар одамларнинг нубувват ва салафи солиҳлар замонидан узоқлашгани сари урчиб бормоқда. Бугун биз олдимизда ўзларини бошқалардан айро тутувчи ва салафи солиҳларга, Ашъарий ва Мотуридийлардан иборат Аҳли сунна вал жамоа имомларига хилоф қилувчи кишилар пайдо бўлди. Балки, улар ишни аксига ўгирмоқдалар: ўзларини «Аҳли сунна» кўрсатиб, асл Аҳли суннани «бидъатчи» қилиб кўрсатмоқда. Уларнинг даъволари салафларга эргашиш, аммо салафлар улардан беҳожатдир. Салафи солиҳлар ораларидан «Мушаббиҳа» ва «Мужассима» кабиларнинг чиқишидан покдирлар. Улар Аллоҳнинг энг яхши бандаларидир. Жаноби коинот соллаллоҳу алайҳи васалламнинг уларга «яхшилар», деган гувоҳликлари берилган.
ШЕР КАБИ БЎЛАЙЛИК
Бир бадавлат савдогар ёши бир жойга борганида ортида қолаётган мол-давлатидан ташвишга туша бошлабди. Чунки унинг биргина ўғли бўлиб, у ҳам эрка ва тантиқ экан. Бунча катта давлатни ўғлининг бошқаришига кўзи етмасдан бир дўсти билан маслаҳат қилибди. Дўсти унга бор давлатини ўғлига ишониб топширишини, ўғли иншааллоҳ уддалашини айтибди.
Савдогар бутун молини бир карвонга ортиб ўғлига дебди:
- Ўғлим! Бугундан бошлаб менинг бутун мол-давлатим сеники. Уни сен бошқарасан. Фалон шаҳарга карвонни олиб бор. Олди-сотди қил, фойдалан!
АШЪАРИЙ ВА МОТУРИДИЙ
«Шуни билиб олмоқ лозимки, Абул Ҳасан ва Абу Мансур - Аллоҳ улардан рози бўлсин ва Ислом номидан яхшилик-ла мукофотласин - ўзларидан келиб чиқиб бирор фикр айтмадилар ва янги мазҳабни пайдо қилмадилар.
УМРНИ ҚАДРИГА ЕТАЙЛИК.
БИР ЛАҲЗАНИНГ ҚАДРИ
Имоми Аъзам р.а.нинг шогирдлари, буюк Фақиҳ Абу Юсуф ўлим тўшагида ҳам шогирдларини чақириб, бирон илмий масалани суҳбат қилиб турайлик, деган эканлар.
Шунда шогирдларидан бири: «Ҳазрат, ҳозир масала тортишадиган вақтмаску, ўзингиз билан ўзингиз овора бўлсангиз» – деса, шундай жавоб берган эканлар: «Аллоҳ менга берган 1 лаҳза қолса ҳам ўша билан бир мусулмонга хизмат қилиб қолсам дейман. Шу лаҳзани қўлдан бой бериб қўймай…»
БОШ ҚОМУСИМИЗ — ФУҚАРОЛАР УЧУН МУСТАҲКАМ ҲИМОЯДИР
Ҳар қандай давлат ёхуд жамиятнинг ҳуқуқий пойдевори бўлмоғи лозим. Зеро, бундай пойдевор бўлмас экан жамият, миллат таназзулга юз тутади.
Аллоҳ таоло инсонларни яратиб, уларга Рушди-ҳидоят йулини кўрсатиш учун пайғамбарлар юборди. Улар орқали бандаларни тўғри йўлга бошлаш учун китоблар нозил қилди. Одамлар пайғамбарларнинг йўлига эргашиб, Аллоҳ таолога итоат этиб яшасалар, ҳеч қачон адашмайдилар. Акс ҳолда, инсон ўз ҳолича тўғри йўлини топа олмай оқибатда залолатга мубтало бўлар эди. Шунинг учун ҳар бир банда дунёда осайишта ҳаёт кечирмоғи ва охиратда бахту-саодатга етишмоғи учун аввало яратган парвардигорини таниб, унга итоат этиши лозим. Шунингдек, бандаларига нозил қилган хукмларга амал қилиш ҳар бир бандага шарт. Бу ҳакда Қуръони карим оятлари кўп, жумладан, Аллоҳ таоло марҳамат киладики:
