Илм учун 14000 кмлик сафар

Имом ал-Бухорий илм талабида Ислом юртларини деярли ҳаммасига сафар қилганлар. Юртларида эканликларида ўн олти ёшга тўлдилар. Шундан сўнг ҳадис талабида узоқ муддатли риҳлатга отланиб, уни дастлаб оналари ва акалари Aҳмад ҳамроҳлигида Байтуллоҳга ҳаж қилишдан бошладилар.

Aкалари Aҳмад оналари билан ҳаж сафаридан Бухорога қайтади. Имом Бухорий эса Маккада қолиб, ҳадис илмини ўрганишда давом этади. Бу машғулот Имом ал-Бухорийнинг қолган бутун муборак умрларини банд этиб, у киши шу мақсад йўлида ўша вақтда Ислом оламида мавжуд бўлган кўпчилик илмий марказларга бордилар. Ўша ерлардаги шайх уламолар оғзидан ҳадислар ёзиб олдилар. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳадиси шарифларини тўплаш, уларни мусулмонлар орасида ёйиш йўлида беҳад машаққатлар чекканлари туфайли вужудлари толиқиб чўпдек озғин бўлганлар. Қанчадан-қанча хавфи хатарларни бошдан кечирган.

“Абу Ҳанифани фақат илмсиз кишигина айблайди!”

Абу Ҳанифа раҳимаҳуллоҳ буюк фиқҳ мадрасаси соҳиби, фиқҳда ва тақвода имом. Замонасидан бугунга бугунгача энг катта фиқҳий мазҳаб асосчиси. Барча илмларга пешқадам бўлган зот. Замонасидаги ва кейинги уламолар у кишини эътироф этиб, кўп мақтовлар айтганлар. Аммо баъзи олимлар томонидан у киши ҳадис илми борасида эътирозлар ва таъналар етган. Бундай эътирозлар уммат қабул қилган уламоларга таъсир қилмайди.

Ўзингиздан из қолдиринг!

Эзгулик сўқмоқларида ўзингиздан из қолдиринг. Чунки бунинг охиратда ажр-мукофоти бўлади. Аллоҳнинг ҳузурида асло зое бўлмайди. Ахир Аллоҳ таоло бу ҳақда айтган-ку: “Албатта, Биз, Ўзимиз ўликларни тирилтирурмиз ва улар тақдим қилган нарсаларни ва қолдирган асарларни ёзурмиз” (Ёсин сураси, 12-оят).

Устозни хотирлаб

Аллоҳ таоло яратган барча маҳлуқотлар ичида энг азизу мукаррами шубҳасиз, инсондир. Қуръони каримда: “Дарҳақиқат, (Биз) Одам фарзандларини (азиз ва) мукаррам қилдик...” (“Исро” сураси, 70-оят) деб марҳамат қилинади. Шу боис ҳам, динимиз аҳкомлари, муқаддас китобларимизда ибодат, имон масалалари билан бир қаторда инсонни улуғлаш, инсоний муносабатларнинг олий даражада бўлишлиги назарда тутилади.

Эмизикли она ҳар бир томчи сут учун мукофот олади

Туғилгандан сўнг, одам она сутига муҳтож. Ушбу ноёб маҳсулот, қодир Аллоҳ таолонинг иродаси билан, кичик организм учун зарур бўлган кўплаб витаминлар ва озуқа моддаларини ўз ичига олади. Боласини боқаётганда, аёл унга севгисини ва ғамхўрлигини намойиш этади.

Муфтий Шайх Нуриддин Холиқназар Исломий фиқҳ академияси Кенгашига қабул қилинди

20 апрель куни Саудия Арабистони пойтахтида Ислом олами уюшмаси таркибидаги Исломий фиқҳ академиясининг 23-давра йиғилишида Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Шайх Нуриддин Холиқназар ушбу кенгаш аъзолигига қабул қилингани айтилди.

Исломий фиқҳ академияси Ислом олами уюшмаси (Робитат ал-олам ал-исломий)га қарашли Ислом дунёсининг таниқли фақиҳ ва етук уламоларидан ташкил топган мустақил, юридик мақомга эга бўлган нуфузли илмий ташкилотдир.

“МЕНИНГ ОИЛАМ ҚАЕРДА?”…

Аллоҳ таоло фаришталар тилидан шундай марҳамат қилади: “Эй Роббимиз, уларни ҳам, оталаридан, жуфтларидан ва зурриётларидан аҳли солиҳ бўлганларини ҳам Ўзинг уларга ваъда қилган адн жаннатларига киритгин. Албатта, Сенинг Ўзинг азизу ўта ҳикматли зотсан” (Ғофир сураси 8-оят).

АБУ БАКР МУҲАММАД НАРШАХИЙНИНГ “БУХОРО ТАРИХИ” АСАРИ

Абу Бакр Муҳаммад ибн Жаъфар ибн Закарийя Хаттоб ибн Шарик Наршахий машҳур тарихчи сифатида танилган. У 899 йил Бухоро воҳасининг Наршах қишлоғида дунёга келган[1]. Аллома ҳақидаги маълумотлар манбаларда кам учрайди. Бу ҳақда Саъонийнинг “Китобул ансоб” асарида у кишининг тўлиқ исмини Абу Бакр Муҳаммад ибн Жаъфар ибн Закариё ибн хаттоб ибн Шарик деб келтирилган[2]. Абу Бакр Наршахийнинг “Бухоро тарихи” асари орқали у киши ҳақида баъзи маълумотлар сақланиб қолган. Сомонийлар саройида котиблик қилган. Наршахий. 943-944 йилларда "Бухоро тарихи" ("Таҳқиқи вилояти Бухоро") номли асарини араб тилида ёзиб, уни сомонийлар амири Нуҳ ибн Наср (ҳукмронлик даври: 943-954)га бағишлаган. Наршахийнинг ўғли Абу Бакр Мансур ва невараси ҳадисшунос олим Абу Рафи ал-Ала ибн Мансур ибн Муҳаммад ибн Жаъфар асарни араб тилида давом эттиришиб, Мансур ибн Нуҳ (ҳукмронлик даври: 997-999), яъни, сўнгги сомонийлар давригача тўлдиришган. Насафийнинг "Китоб ал-қанд"^[3] ("Самарқандия") ва Абу Саъд ас-Самъоний (1113-1167)нинг "Китоб ал-ансоб" асарларида Наршахий. ҳақида маълумотлар мавжуд. Наршахий. ўзи туғилган қишлоғида вафот этган. Асарнинг асл нусхаси бизгача етиб келмаган. 1128 йил Қувалик Абу Наср Аҳмад ибн Муҳаммад ал-Қубавий асарни форс тилига қисқартириб таржима қилган. 1178-1179 йилларда асар 2-марта қисқартирилган.

Таврот, Забур, Инжил ва Фурқонда ҳаром қилинган амал

Зино ахлоқсизликлар ичида энг жирканчидир. У жамиятни маънавий инқироз сари етаклайди. Зино инсонийлик кушандасидир. Шариатимиз аҳкомларида бу иллатнинг гуноҳ экани барчага маълум.

Аллоҳ субҳонаҳу ва таоло бандаларни нафақат зинодан, балки унга яқин боришдан ҳам қайтаради: “Фаҳш–бузуқ ишларнинг ошкорасига ҳам, махфийсига ҳам яқинлашманг” (Анъом сураси, 151-оят).

Бидъат тушунчаси ва унинг турлари

Жарир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам «Ким Исломда гўзал суннат пайдо қилса ва ундан кейин ўша суннатга амал қилинса, унга ўшанга амал қилганлар ажрига ўхшаш ажр, уларнинг ажридан бирор нарса ноқис қилинмаган ҳолда ёзилиб туради. Ким Исломда бир ёмон суннат пайдо қилса ва ундан кейин ўша суннатга амал қилинса, унга ҳам ўша амал қилганлар гуноҳига ўхшаш гуноҳ, уларнинг гуноҳларидан бирор нарса ноқис қилинмаган ҳолда ёзилиб туради » дедилар.

"ТЕЛЕФОНнинг 60 та ОДОБИ"

Одобнинг асли – ўзини нуқсонли, бошқани – комил кўрмоқликдир.

  Одоби кам бўлган – ўзини комил, бошқаларни – нуқсонли кўради.

 Банда шу тўрт нарса билан юксалади:

-  илм;

-  одоб;

-  омонат;

-  иффат.

 Одоби йўқнинг – илми, сабри йўқнинг – динга боғлиқлиги, тақвоси йўқнинг – Аллоҳга яқинлиги йўқдир.

Рамазон – қутлуғ ой

Маълумки, бошқа пайтлардагига нисбатан нияту ихлосга қараб савоб амалларга ажрлар кўпроқ бериладиган Рамазон ойида тиловати Қуръон, зикру тасбеҳ, суннат, фарз ва нафл ибодатларни амалга оширганимиз сингари беморларни зиёрат этиш, етим-есирларни йўқлаш, ошна-оғайнилар ҳолидан хабар олиш учун ҳам қулай ҳамда ғанимат фурсатдир.