Ҳизбчиларнинг “Исматул анбиё” масаласидаги хатолари
Исматул анбиё деб Пайғамбарларнинг катта ва кичик гуноҳлардан омонлиги, Аллоҳ таоло уларни гуноҳлардан сақлаб қўйишига айтилади.
Замонасининг тенгсиз олими
Нуриддин Абулҳасан Али ибн Султонмуҳаммад ҳанафий қироат илмида моҳир, зукко ва замонасининг етук олими бўлган. У киши Ислом оламида Мулла Алийюл Қори номи билан танилган. Алломанинг туғилган йили тўғрисида аниқ маълумот йўқ. Баъзи манбаларда темурийлар ҳукмронлиги даврида милодий XV асрда яшаб ижод қилгани қайд этилган[1].
Имом Табарий: Қирқ йил давомида кунига қирқ варақдан асар ёзган олим
Имом Аҳмад ибн Ҳанбал ривоят қилган ҳадисда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ер юзида уламолар худди еру сувнинг қоронғулигида йўл топишга ёрдам берувчи йўлчи юлдузга ўхшайди. Юлдузлар ғойиб бўлганда йўловчилар адаша бошлайдилар», дея марҳамат қилганлар.
Абдуссамад ибн Маҳмуд Ғазнавий ва унинг “Тафсирул фуқаҳо ва такзибус суфаҳо” асари
Тафсир илмига доир ёзилган китоблар ичида Абдуссамад ибн Маҳмуд Ғазнавий Ҳанафийнинг қаламига мансуб “Тафсирул фуқаҳо ва такзибус суфаҳо” асари ўз ўрни ва аҳамиятига эга.
Энг бахтли одамлар ким?
Ҳар бир инсон ер юзида бахтли яшашни истайди. Ҳеч бир киши йўқки ғам-андуҳ, хафагарчилик ва машаққат билан яшашни истаса.
Ҳар бир инсон бахтни қўлга киритиш учун интилади. Баъзилар уни ҳисобсиз мол-дунё қасрларда деса, баъзилар мансаб, обрў-эътибор ва қўл остидаги ходиму хизматчиларнинг кўплигида деб тушунади. Мана шу тушунчадаги инсонлар ҳақиқий бахтга эришаман деб ўйлайдилару, аммо охир-оқибат ўйлаганлари хато бўлиб чиқади.
Озодлик – энг тотли неъмат
Эркин ва озод яшаш шукуҳини бу неъматдан маҳрум бўлганлар кўпроқ ҳис қила олади.
Инсоннинг озодликдан маҳрум этилиши билан ҳаёти тубдан ўзгариб кетиши сир эмас. Панжара ортида, тўрт девор ичида, энг ёмони, яқинлари дийдоридан маҳрум кишининг қандай руҳий азоб чекишини тасаввур қилишнинг ўзи қийин.
Исроф нима?
Исроф – вақт, пул, мол каби Аллоҳ таоло берган неъматларни ножўя сарфлашдир. Исроф қилувчилар “мусриф” деб аталади. Аллоҳ мусрифларни ёқтирмайди. Исрофнинг зидди тежамкорликдир.
Исроф ҳам, бахиллик ҳам Ислом динида ҳаромдир. Чунки булардан бири пул ва молни сочиш, кераксиз жойларга сарфлаш бўлса, иккинчиси, мол ва пулни тўплаб, қўлда ушлаш, ундан ўзини ҳам, бошқаларни ҳам фойдалантирмасликдир.
Аллоҳ таоло бизга етказган ҳалол неъматлардан ўзимиз истаганча фойдаланишимиз мумкин. Аммо исроф қилиш ва манманликка берилишга йўл қўймаслигимиз лозим.
Энг улуғ маскан ва энг оғир хиёнат
إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ فَعَسَىٰ أُولَٰئِكَ أَن يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ
«Албатта, Аллоҳнинг масжидларини фақат Аллоҳга ва охират кунига иймон келтирганлар, намозни тўкис адо этганлар, закотни берганлар ва Аллоҳдан бошқадан қўрқмаганларгина обод қилурлар. Ажаб эмаски, ана ўшалар ҳидоят топгувчилардан бўлсалар» [Тавба сураси, 18-оят].
БОШ ҚОМУСИМИЗ — ФУҚАРОЛАР УЧУН МУСТАҲКАМ ҲИМОЯ
Ҳар қандай давлат ёхуд жамиятнинг ҳуқуқий пойдевори бўлмоғи лозим. Зеро, бундай пойдевор бўлмас экан жамият, миллат таназзулга юз тутади.
Оилада ким раҳбар?
Аллоҳ таоло Қуръони каримда шундай марҳамат қилади:
Эркаклар хотинлари устида раҳбардирлар. Бунга сабаб Аллоҳ бировларини бировларидан (яъни, эркакларни аёллардан) ортиқ қилгани ва эркаклар (хотинлари ва оилалари учун) ўз мол-мулкларидан сарф-харажат қилганларидир.
(Нисо сураси, 34-оят)
