Долзарб мавзу

АМАЛИМИЗ БИЗНИ ЖАННАТДАН ОРҚАГА ТОРТСА НАСАБИМИЗ ЖАННАТГА КИРГИЗА ОЛМАЙДИ

عن أبي هريرة رضي الله عنه قال : قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : ( من نفس عن مؤمن كربة من كرب الدنيا ، نفس الله عنه كربة من كرب يوم القيامة ، ومن يسر على معسر ، يسر الله عليه في الدنيا والآخرة ، ومن ستر مؤمنا ستره الله في الدنيا والآخرة ، والله في عون العبد ما كان العبد في عون أخيه ، ومن سلك طريقا يلتمس فيه علما ، سهل الله له به طريقا إلى الجنة ، وما اجتمع قوم في بيت من بيوت الله يتلون كتاب الله ويتدارسونه بينهم ، إلا نزلت عليهم السكينة ، وغشيتهم الرحمة ، وحفتهم الملائكة ، وذكرهم الله فيمن عنده ، ومن بطأ به عمله ، لم يسرع به نسبه ) رواه مسلم .

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: "Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Ким бир мўминдан бу дунё машаққатларидан бирини аритса, Аллоҳ таоло ундан қиёмат машаққатларидан бирини аритади. Ким бир камбағалнинг ишини енгиллатса, Аллоҳ унинг бу дуёю охират ишларини енгиллатади.

 

Имом Зуфар роҳимаҳуллоҳ

Биламизки аҳли сунна вал жамоада 4 та мазҳаб бор, ўша мазҳабларнинг энг кўп тарқалгани бизнинг мазҳабимиз, яъни «Ханафия» мазҳаби ҳисобланади!

Аммо мазҳаббошимиз томонидан келган шаръий ҳукмларнинг ҳаммаси ҳам Имом Абу Ҳанифа роҳимаҳуллоҳдан келмаган, балки шогирдлари, «Қозию қузот» Имом Абу Юсуф, Имом Муҳаммад Ашшайбоний роҳимаҳуллоҳ ва шу жумладан энг катта шогирдлари Имом Зуфар роҳимаҳуллоҳлар томонидан етиб келган.

 

Оналар хизмати-жамият саодати

Ҳар бир инсон дунёга келибдики унинг ўниб ўсиши, илмли-тарбияли бўлиб вояга етиши учун муҳтарам волидаларимизнинг хизматлари беқиёсдир. Ҳар бир камолатга етган шахс ортида оналар меҳнати ётади. Шунинг учун ҳам дини мўбинимиз оналарни кўпроқ эъзозлашга, қадирлашга буюради. Жаноби Набийимиз с.а.в “Жаннат оналар оёғи остидадир” деб марҳамат қилганлар. Бир саҳобий-“Кимга яхшилик қилай”- деб 3 марта сўрадилар. Ҳар сафар- “Онангга”- дедилар ва 4-марта сўраганларида-“Отангга”- деб жавоб бердилар Набий с.а.в.

 

«Агар огоҳсан сен – шохсан сен. Агар шохсан сен – огоҳсан сен!» Иброҳимжон домла Иномов

ҚАДРЛИ ва ТАБАРРУК  ҲОЖИБОБО ва ҲОЖИОНАЛАР!

МУҲТАРАМ  ҲОЖИАКАЛАР!

АЗИЗ ва ҚИММАТЛИ  МЕҲРИБЕПОЁН  ОТАЛАР!

ҲУРМАТЛИ ва МУНИС  МЕҲРИДАРЁ  ОНАЛАР!

Бугунги юртимизни тинчлигида СИЗЛАРНИНГ ҳам хизматларингиз БЕҚИЁС КАТТА!

СИЗЛАРНИНГ ўз оилангиз тарбиясидаги машаққатли ва шарафли, оғир ва савобли, сермаҳсул ва олижаноб фаолиятларингиз ҳар қандай таҳсину мукофотларга лойиқ ва муносиб!!!

 

Ростгўйликнинг фазилатлари

 Ростгўйлик – эзгу хулқларнинг посбони бўлиб, ўзини ҳақиқий мўмин-мусулмон ҳисоблаган инсон ҳеч қачон ёлғон сўзламайди ва ҳеч кимни алдамайди. Негаки, Ислом динининг муқаддас манбаи ҳисобланган Қуръони Каримнинг аксарият оятлари ва Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг жуда кўплаб ҳадиси шарифларида ростгўйликка тарғиб қилинади, ёлғондан қайтарилади. Аллоҳ таоло ёлғон гапирадиган яъний ростгўй бўла олмайдиганлар ҳақида шундай баён қилади: “Ёлғонни фақат Аллоҳнинг оятларига иймон келтирмайдиганларгина тўқирлар. Ана ўшалар ўзлари ёлғончилардир”, (Наҳл сураси, 105-оят).

 

БИР ОЯТ ШАРҲИ (Зумар сураси 9-оят)

قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ

 «Биладиганлар билан билмайдиганлар тенг боʼлармиди?!» – деб айт. Албатта, ақл эгаларигина эсларлар. (Зумар сураси 9-оят)

Малумки, инсоният дунё ва охирати обод бўлиши, илм олишлиги ва унга амал қилишлиги билан боғлиқдир. Aллоҳ Таоло бир қанча оятларида илмга тарғиб қилади ва яна Пайғамбаримиз сололлоҳу ва алайҳи вассалам ҳам ўз ҳадисларида илм олишликка тарғиб қилганлар. Одам алайҳиссаломга фаришталарнинг сажда (таъзим) қилиши ҳам айнан илм сабабидандир. Aллоҳ Таоло ўзининг ояти каримасида илмли кишини илмсиз кишидан устунлигини такидлаб шундай дейди: “Aйтинг: “Биладиганлар билан билмайдиганлар тенг бўлурми?!” Дарҳақиқат, фақат ақл эгаларигина еслатма олурлар” (Зумар сураси 9-оят) деб марҳамат қилган.

 

Яхшилик-жаннат калити

Дини покимиз инсонларнинг ўзаро меҳр-оқибатли бўлиши, хар қандай ҳолатда бир-бирларига яхшиликлар қилишга буюради. Албатта, инсонлар дунё хаётида Аллоҳ таоло қазои-қадари ила ҳар хил ҳаёт кечиради. Чунки дунё ҳаёти синовлардан иборат; биров фақир яшайди, биров дард-беморликдан қийналади, яна кимдир зулмга учраган ва ҳакоза.  Ана шундай оғир дамларда мўмин киши машаққатга учраган биродарига ёрдам қилмоғи, дардига малҳам бўлиши зарур ҳисобланади.

 

ДИНИМИЗДА ШУМЛАНИШДАН ҚАЙТАРИЛГАН

Абу Ҳурайрарозияллоҳу анҳу ривоятқиладилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳивасаллам: «Касалллик юқмайди (ҳеч бир касаллик Аллоҳнинг иродасисиз ўзича юқмайди), ирим-сирим бемаънилик, бойқуш бахтсизлик келтирмайди ва сафар (ойи) бехосият эмас», дедилар.

Мўмин киши Исломни ҳақ дин деб эътиқод қилар экан, келадиган ҳар қандай зарар ҳам, фойда ҳам Аллоҳдан деб билмоғи лозим.

 

Дарахт экиш савобли амал- А.Ҳасанов

Аллома Мовардий айтадиларки: “Инсоннинг тирикчилиги уч нарсага боғланган бўлади: деҳқончилик, тижорат ва ҳунармандчилик. Менинг наздимда деҳқончилик энг покизаси ва энг афзалидир”, деганлар. Ҳақиқатдан ҳам деҳқончилик энг улуғ, энг шарафли ва энг афзал ишдир. Зеро деҳқон ўзи ўйлабгина қолмасдан, халқини ҳам ўйлайди. У меҳнат қилиб, экин экиб, кўчат ўтқазиб, уни ўсиши учун тинмай меҳнат қилади. Мевасини олиб ўзи ҳам фойда кўриш билан бирга, бозорларимиз мева ва сабзавотлар билан тўлиб тошишига сабаб бўлади. Деҳқоннинг меҳнатининг самарасидан бутун халқ баҳраманд бўлади.

 

Илм олаётган киши...

Илм олаётган кишининг ҳолини машаққатли сабоқлар йўлини босиб ўтган киши яхши тушунади. Илмда фазилат кўпдир. Билганлар билмаганлар билан ҳеч қачон тенг бўлмайди. Уларнинг гап-сўзида, фикр мулоҳазасида фарқлар яққол сезилади. Одамлар оми одамдан эмас, олимдан савол сўрашади. Олим билган нарсасини билмадим деса, ёлғон гапи учун гуноҳга ботади. Билмаган нарсасини “билмайман” дея тан олишлиги эса комиллик аломатидир. Чираниш, маҳмадоналик қилиш олимнинг мартабасига путур етказади. Шундай экан ҳар бир илм олувчи киши, олаётган илмининг ниятини тўғри қилмоғи лозимдир.

 
 
 
Ўқиш учун ушбу тугмани босинг