Ҳофиз Нажмиддин Умар ибн Муҳаммад ибн Аҳмад Насафий, Самарқандий.
461-ёки 462-ҳижрий санада Насафда дунёга келиб, 537-Самарқанда 12-Жумадул- ула пайшанба кечаси 76-ёшда вафот этган.
Чокардиза қабристонига Абу Мансур Мотуридий ёнида дафн этилган.

Ҳофиз Нажмиддин Умар ибн Муҳаммад ибн Аҳмад Насафий, Самарқандий.
461-ёки 462-ҳижрий санада Насафда дунёга келиб, 537-Самарқанда 12-Жумадул- ула пайшанба кечаси 76-ёшда вафот этган.
Чокардиза қабристонига Абу Мансур Мотуридий ёнида дафн этилган.
Дастлабки устози отаси Абу Бакр фақиҳ муқрий бўлган, фиқҳни ўзлаштирган.
Насафий жуда кўп шайхлардан таълим олган бўлиб, у айтишича, уларнинг сони 550 кишини ташкил этган. “Таъдадуш-Шуйух” номли китобида зикр қилинган.

У турли илмлар бўйича асарлар ёзган: насрда ҳам, назмда ҳам, масалан: тафсир, ҳадис, усул, мазҳабий ва хилофий фиқҳ, тарих ва наҳв.
Унинг асарлари юзтадан ошган.
Улардан бири: Алқанд фи зикри уламои самарқанд. (Самарқанд уламолар ҳақида, “қанд”).

Аллоҳ таоло У кишини ўз раҳматига олсин.