Баъзан уйқу қочар хаёлим оғир,

Недан безовтаман билмайман ўзим.

Ва бирдан руҳимга нур югуради,

Осмон сарҳадига тушаркан кўзим.

Ё Аллоҳ Сен борсан, безовта қалбга,

Сенинг ёдинг билан топаман нажот.

Ва, умид қушлари тўрт томонимда,

Гўё мени чорлаб қоқади, қанот.

Сенинг ёдинг бунча хушбўй эй Раббим,

Хушбахт кунлар завқин солар дилимга.

Шунданми энг ғамгин лаҳзаларимда

Фақат Сенинг исминг келар тилимга.

Шукр, кўзларимда ёришмоқда тонг,

Шафақлар пойлайди дардчил жисмимни.

Бу мунаввар тонгда яна энтикиб-

Гулдай ҳидлаяпман хушбўй исмингни...